Знайсці
05.04.2024 / 18:395РусŁacБел

Памёр Мікола Маляўка

На 83-м годзе жыцця памёр беларускі пісьменнік Мікалай Маляўка, паведаміў БелТА ягоны найлепшы сябар пісьменнік Мікола Чарняўскі. Яны сябравалі больш за 60 гадоў.

Мікола Маляўка

«Учора днём патэлефанавала жонка Міколы і паведаміла, што ён прыкладна ў 13:30 ціха пайшоў з жыцця», — сказаў Мікола Чарняўскі.

Мікола Маляўка нарадзіўся 13 снежня 1941 года ў вёсцы Мікалаеўшчына Стаўбцоўскага раёна.

Пісаць вершы ён пачаў яшчэ ў школьныя гады. Маляўка аўтар паэтычных зборнікаў «Едуць маразы», «Лотаць», «Кола», «Дар», «Дзічка ў полі», «Сланечнік», «Раманс на два галасы», «Слухаю дождж». Шырокую вядомасць атрымалі зборнікі вершаў «Зімні дождж», кніга лірыкі «Рушнічок на крыжы», этнаграфічная кніга «Сядзіба, або Хата з матчынай душою» і інш.

Самай важнай кнігай у сваім жыцці Мікола Маляўка лічыў зборнік «Старая зямля», у які ўвайшло каля 300 санетаў. Гэтая кніга прысвечаная ягонай роднай вёсцы і яе жыхарам.

На вершы паэта былі напісаны песні, паводле драматычных твораў ставіліся спектаклі. Ён лаўрэат Літаратурнай прэміі імя Аркадзя Куляшова і іншых узнагарод.

Паводле слоў Міколы Чарняўскага, развітанне з Міколам Маляўкам будзе праходзіць у Мінску на вул. Кульман, 33А, 6 красавіка з 9.00 да 10.00. Пахаванне пройдзе на радзіме нябожчыка — у вёсцы Мікалаеўшчына Стаўбцоўскага раёна.

Чытайце таксама:

Памерла Лета Юстыновіч

Памёр калісьці вядомы блогер Целагрэйкін

Памёр беларус Алім Кашавараў, які гераічна ратаваў людзей у «Крокус Сіці Холе»

Nashaniva.com

Хочаш падзяліцца важнай інфармацыяй
ананімна і канфідэнцыйна?

Клас
0
Панылы сорам
0
Ха-ха
0
Ого
0
Сумна
29
Абуральна
0
0
Верш/адказаць/
05.04.2024
Мікола Маляўка (1941-2024) РОДНАЯ МОВА - АДНА Бываюць мовы блізкія, А родная - адна. І над маёй калыскаю Схілялася яна. З матуляю за грэбляй У копы сена грэбла, Спявала - чуў здалёк: "Цячэ вада ў ярок..." І на жніве, бывала, Таксама запявала Пад музыку сярпа: "А ў полі вярба..." Пачуццяў не таіла І клікала-прасіла: "Ляці, ляці, мой мілы, Пазыч у птушкі крылы..." На чоўне веславала, Як пра сябе, бывала, У рэчанькі пытала: "Чаму ж ты не поўная, З беражком не роўная?..." Здаралася, і плакала, Ды не рабіла зла, Да гора абыякавай Ніколі не была. Аднак душа шчымела, Марнела з году ў год, Нібы асірацела, Нібы прапаў народ. Жыла адна ў запечку З паніклай галавой, Баялася, што свечку Паставяць ёй, жывой. Праз суд вялі за краты, Глуміліся з яе, Ды не забілі каты - Чужыя і свае. І выйшла ганарова З запечка, як з турмы, Каб з ёй, дзяржаўнай мовай, Народам сталі мы.
0
Дзякуй /адказаць/
05.04.2024
Верш, вельмі актуальны верш у 2024м годзе.
05.04.2024
Mikałajeŭščyna, heta ž i Jakub Kolas z Mikalajeŭščyny? Ci nie ? A na tych mohilkach i moj dziadzka pachavany. Mała bačylisia, zusim.
Паказаць усе каментары
Каб пакінуць каментар, калі ласка, актывуйце JavaScript у наладах свайго браўзера
Каб скарыстацца календаром, калі ласка, актывуйце JavaScript у наладах свайго браўзера
ПНАЎСРЧЦПТСБНД
12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031