Дэвід Сміт. Скрын відэа belsat_news / YouTube
У інтэрв'ю «Белсату» Дэвід Сміт сваё рашэнне накіравацца ва Украіну тлумачыць імкненнем дапамагчы краіне, якую «спрабуе заваяваць адзін з найвялікшых дыктатараў».
Па словах мужчыны, да таго як стаць добраахвотнікам, ён 15 гадоў праслужыў у канадскім войску афіцэрам пяхоты. У часе службы яго накіравалі працаваць з украінцамі ў межах міжнароднай супольнай дарадча-дапаможнай місіі, якую стварылі ў першыя тыдні вайны.
«Я працаваў з украінцамі раней у Канадзе. Калі я апынуўся ва Украіне, там было шмат замежных вайскоўцаў. Некаторыя з досведам службы ў арміях краін НАТА. Але я не думаю, што тады ўсе яны разумелі сурʼёзнасць і сутнасць гэтага канфлікту, як я гэта разумеў»,
— адзначае Сміт. Ён дадае, што паназіраў прыкладна год за развіццём падзей на фронце і тым, як «міжнародная супольнасць сіліцца зразумець, які мае быць адказ на агрэсію» — і вырашыў, што ведае, як можа дапамагчы.
Мужчына згадвае, што ў канцы 2022 года ненадоўга вярнуўся дахаты, каб выканаць некаторыя фармальнасці і скласці рапарт аб звальненні з канадскага войска. Датай звальнення стала 31 сакавіка 2023 года. А ўжо ў ноч на 15 красавіка ён перасек украінскую мяжу.
«Гэта была велікодная нядзеля. Я сустрэўся з украінскай сямʼёй з Кіева, з якой мяне пазнаёмілі канадцы. Мы пайшлі на велікодную імшу. Адстаялі пяць гадзін усяночнай у цэнтры Кіева. На наступны дзень я спакаваў свае рэчы і перасяліўся ў кватэру, якую здымалі замежныя валанцёры. А ўжо наступны дзень стаўся першым днём маёй службы. Я прыйшоў у штаб, каб падаць рапарт аб далучэнні да ўкраінскага інтэрнацыянальнага легіёна», — згадвае мужчына.
Канадзец далучыўся да батальёна «Ліцвін», які ў той час ваяваў у ваколіцах Бахмута. Пазней ён служыў у батальёне «Волат» і ў іншых падраздзяленнях, якія займаюцца разведкай і агнявой падтрымкай. «Але сваёй роднай адзінкай я лічу батальён «Ліцвін», — падкрэслівае канадзец.
Сваё далучэнне да палка Каліноўскага Сміт тлумачыць наступным чынам:
«Адзін знаёмы ўкраінец сказаў, што беларусы маюць добра арганізаваны аддзел. <…> Таму калі я сустрэўся з іх кіраўніцтвам, то ўжо ведаў, што хачу ваяваць менавіта там. Мы глядзім на рэчы аднолькава. Я не мусіў нічога тлумачыць, дый яны не пыталіся, чаму я хачу ваяваць менавіта з імі. Я прыйшоў і сказаў, што хачу дапамагчы Украіне перамагчы Пуціна і хачу дапамагчы беларусам вярнуць сваю краіну і пазбыцца Лукашэнкі».
Мужчына згадвае свой першы дзень у палку. «Я прыехаў на машыне яшчэ з адным чалавекам туды, дзе яны жылі. Мы сустрэліся на нейкую гадзіну. Спрабавалі прабіцца праз моўны барʼер. Яны сказалі, што на наступны дзень збіраюцца на стрэльбішча, і спыталі, ці я паеду з імі. Я пагадзіўся. Мы паехалі. Пастралялі разам. І на наступны дзень ужо ехалі на брані БМП у напрамку траншэяў у ваколіцах Кляшчэеўкі, у якіх я правёў рэштку вясны».
«Няма неабходнасці размаўляць на адной мове. У хуткім часе вы пачынаеце давяраць адзін аднаму, думаць аднолькава. Таму першыя дні прайшлі цудоўна. Я адчуваў, што мяне адразу прынялі. Не ставіліся як да чужога», — адзначае Сміт.
Пасля мяцяжу Прыгожына мужчына стаў выконваць афіцэрскія абавязкі ў штабе палка Каліноўскага. А ў канцы лета ён разам з палком ваяваў у ваколіцах Купянска. Там ён прабыў да свайго адʼезду на адпачынак.
Чытайце яшчэ:
Блогер Ян Рудзік уступіў у Полк Каліноўскага
Полк Каліноўскага наладзіў уласную вытворчасць мінамётаў
Камандзір Палка Каліноўскага расказаў, колькі ў ім цяпер людзей
