— U Sierabrancy ŭvieś čas u paštovyja skryni ŭkidvajuć hazietu «Cielebnik'». Ludzi piensijnaha ŭzrostu raschoplivajuć ekzemplary i niasuć dadomu. Tyja, chto maładziejšyja, prosta vykidvajuć u košyk dla makułatury. Ja ž uziaŭ pačytać: mnie było cikava, što heta za hazieta. Adnios jaje na pracu — čytali ŭsim adździełam. I byli ŭ šoku. U haziety niama vychodnych danych, uvohule nijakich. Tolki pačytajcie artykuły! — zaintryhavaŭ minčuk.
Voś što tam napisana.
«U našych krajach padčas vajny bai išli žorstkija, i potym šmat znachodzili snaradaŭ i min. I vyjaviłasia, što adzin snarad čakaŭ taho momantu, kali žonka vyrašyć hniłuju sałomu spalić.
Irvanuła tak, što jaje adkinuła na 7 mietraŭ, a cieła litaralna razarvała na dziasiatki kavałkaŭ. Jaje astanki ja i svajaki źbirali pa ŭsim aharodzie. Paśla hetaha na ciele zjavilisia papiłomy, jakimi ja, jak stary pień, abros. Pryčym jany nie tolki na skury vyskačyli, ale i ŭ rocie. A jašče pamiž paviek, z-za čaho levaje voka mnie było ciažka raspluščvać.
Lačeńnie nie dapamahło, tamu 2 miesiacy ja piŭ sirop «Revijaronum ź zialonym hreckim arecham», dziakujučy čamu analiz na VPČ admoŭny i na skury narastaŭ niama! U vočy papiłomy taksama bolš nie lezuć i nie miašajucca ŭ rocie!» — raskazvaje historyju sa svajho žyćcia niejki piensijanier.
Dakładniej, nie prosta «niejki». Imia i proźvišča, jak i horad pražyvańnia, paznačany. Fota taksama prykładajecca. Ale ci viedaje čałaviek na zdymku, što jahonaje fota apublikavanaje na staronkach dziŭnaj «presy»?
«Maja siastra adrezała mužu pałavy orhan, za toje, što jon joj zdradžvaŭ. Jakraz adrazu paśla hetaha ja jaje sustreła na vulicy: vočy varjaty, ruki ŭ kryvi i šepča «Što mnie ciapier budzie?!» Ja tady sama ledź zvarjacieła. Heta i pryviało da zjaŭleńnia papiłom.
Ja navat prypiakańnie rabiła, adnak papiłomy vyrastali iznoŭ. Asabliva razdražniali tyja, što raźmiaščalisia pad hrudźmi i padpachami, tamu što, kali ja pacieła, jany pačynali śviarbieć. Časta ja ich zryvała i vielmi bajałasia, što heta da niečaha strašnaha pryviadzie. Ale paśla pryjomu 8 upakovak siropu «Revijaronum ź zialonym hreckim arecham» usie papiłomy adpali, dyskamfortu i strachu bolš niama!»
«Ja da hetaha času ŭzdryhvaju tolki ab zhadvańni ab demanie ŭ čałaviečym abliččy. Adnym viečaram ad susieda danosilisia hruki i kryki, ja pajšła, kab paprasić pavodzić siabie cišej.
Dźviery byli pryadčynieny, i ja ŭbačyła nievierahodna strašnuju karcinu: jon biŭ, siek akryvaŭleny trup syna i dzika rahataŭ nad im. Kinułasia na złom hałavy dadomu, vyklikała palicyju. Tolki toje, što adbyłosia daviało mianie da infarktu. Ja adrazu jaho raspaznała, bo pracuju terapieŭtam. Davodziłasia prymać šmat lekaŭ, ale bolš za ŭsio dapamoh mnie «Sasudalicin». Prapiła 8 upakovak, i zaraz niama hałavakružeńnia až da nieprytomnaha stanu, boli i zdušanaści ŭ hrudziach. Serca pracuje biez zamirańniaŭ, niama prystupaŭ paniki i prablem sa snom!»
Što ž heta za cudadziejnyja siropy takija, jakija tak chvacka adolvajuć nastupstvy surjoznych prablem? Miarkujučy pa ŭsim, ich realizujuć tyja ž markietołahi i pradaŭcy kropiel i kaśmietyčnych srodkaŭ, jakija nie raz źbirali publiku piensijnaha vieku ŭ staličnych kafe i raspaviadali ab amal čaroŭnych ułaścivaściach svajoj pradukcyi.
Čytajcie taksama:
57-hadovuju biełarusku mocna abduryŭ «žanich ź Siryi»
Novaja schiema machlarstva pry arendzie žylla — ciažka nie padmanucca
